05 juli 2012 - Seward


Zonsopgang om 04u43

Vandaag was een rustige dag voorzien.  Gewoon wat kuieren in Seward, een 'stadje' van zo'n 3000 inwoners en heel mooi gelegen aan de Resurrection Bay.
Er stond eigenlijk enkel een uitstap en wandeling gepland naar de Exit Glacier, op zo'n 18 km van hier.
Omdat het deze morgen nog altijd pijpenstelen regende stelden we onze uitstap uit tot deze namiddag, slechter kon het weer alleszins al niet meer worden.
We brachten een bezoek aan het Visitor Center van Kenai NP, hier in Seward, en spraken daar een tijdje met een ranger oa over wildlife en...het weer.  En nu zijn we "gerust", we hebben dus niet zo maar 'bad luck', het weer is hier gewoon zo.  Hij wist ons te vertellen dat de ganse kust van Alaska, in de zomerperiode, eigenlijk maar een gemiddelde heeft van 1-2 dagen opklaringen per 2 weken.  De rest is een constante, zo goed als nooit stoppende regen.  Het waait hier ook totaal niet, dus je gaat gewoon slapen en staat weer op met datzelfde geluid van regendruppels, en dat tot 2 weken na elkaar...
Ik beloof dat ik in België nooit of te nimmer meer zal klagen als het eens 2 dagen regent.  En bij ons kunnen daar in de loop van de dag nog opklaringen tussen zitten, hier echter helemaal niet.

Deze middag voor het eerst sinds ons vertrek eens een echte lunch genomen (andere dagen waren we altijd onderweg) bij Ray's Waterfront.  Daarover hadden we enkel maar in superlatieven gelezen op Tripadvisor en het bleek nog te kloppen ook.  Menslief, was dit daar lekker, en wát een decor.  Het lieve meisje die ons onze tafel wees koos dan nog één met een perfect uitzicht.


Bij het buitenkomen troffen we nog 2 heel mooie honden achteraan in een pickup.


Rond de klok van 3 zagen we dat het niet veel zin had om te wachten op 'beter weer' en vertrokken we toch maar richting Exit Glacier.
De weg ernaartoe is kort, maar heel mooi.




We komen al snel aan de ingang van Kenai Fjords National Park en zien ook heel goed de Exit Glacier liggen.




De naam 'Exit' komt eigenlijk gewoon omdat de eerste ontdekkingsreizigers de gletsjer zagen als een uitweg-exit uit het immens grote Harding Icefield.
Onze eerste stop in elk National Park is, zonder uitzondering, het Visitor Center, dus hier is het niet anders.
Je krijgt er op heel korte tijd een schat aan informatie, heel wat zaken zijn op een bijzonder mooie audio-visuele manier voorgesteld en er komt ook steevast een ranger een babbeltje slaan, en dat kunnen we echt heel erg smaken.


De Exit Glacier maakt dus deel uit van het Harding Icefield dat uit verschillende gletsjers bestaat, zoals hier mooi wordt voorgesteld.


Op weg naar de gletsjer zagen we langs de weg als bordjes staan met '1899', '1915', '1925', enz.  We konden al vermoeden dat dit zou aanduiden hoe ver de gletsjer in dat jaar kwam en het blijkt inderdaad te kloppen.  Onwaarschijnlijk hoeveel ijs er in die periode verdwenen is.  Hieronder nog een foto uit het Visitor Center die het verschil aangeeft tussen 2004 en 2010 (onderaan de foto)...en dit op amper 6 jaar tijd.


Via een wandeling van zo'n 4km (roundtrip), de eerste km verhard en vlak, de 2e km over rotsen en soms een beetje steil, kom je vrij dicht bij de gletsjer en zie je pas goed welke ijsmassa dit is.





De zwarte kleur die je op en rond de meest gletsjers ziet is te wijten aan het voortdurend vooruit en achteruit schuren over de ondergrond.  Dit is niet enkel een proces van jaren/eeuwen, maar gebeurt ook, uiteraard op kleine schaal, in de verschillende seizoenen.  Daardoor wordt er telkens een enorme hoeveelheid rotsen tot puin 'gemalen' en blijft voor een stuk achter in de gletsjer.

Als we terug in Seward zijn lopen we nog even langs de kade en moeten vaststellen dat dit toch wel een heel  mooie locatie is.






Vandaag was een rustige dag, gewoon omdat het zo gepland was, los van de weersomstandigheden.  Morgen gaan we de boot op (rechtsonder op de volgende foto) voor een 8,5u durende Kenai Fjords National Park Cruise waarbij we avondeten voorgeschoteld krijgen op Fox Island en dit is écht in the middle of nowhere...
Hopelijk valt het evengoed mee als de cruise in Valdéz en zien we opnieuw heel wat wildlife.



We slapen opnieuw in The Breeze Inn in Seward.
Aantal km gereden : 37

Zonsondergang om 23u20

2 opmerkingen:

  1. het ziet er weer geweldig uit.
    De verhalen, de foto's: we beleven de vakantie echt van dag tot dag mee. En wat hebben jullie het goed voorbereid zeg.
    Het bijwerken van de blog moet een heel werk zijn, maar jullie doen het niet voor niets hoor. iedere dag is het "even bij kalaman kijken".

    Esmée / EvdB

    BeantwoordenVerwijderen
  2. bedankt Esmée en Jos. We doen het ook heel graag omdat het voor onszelf eigenlijk ook een reisverslag is van het moment zelf. Anders weet je, bij thuiskomst, na dergelijke reis maar half meer hoe je alles beleefd hebt. Dus wij gaan ook achteraf regelmatig "even bij kalaman kijken"...:-)

    BeantwoordenVerwijderen